In België wordt er overmatig veel op wangen gekust. Eén, twee, drie keer. Het kan allemaal en het is mij onduidelijk hoeveel zoenen er bij welke gelegenheid worden gegeven, wat keer op keer leidt tot ongemakkelijke momenten.
Wat je moet weten
Ik probeer wangkussen zoveel mogelijk te vermijden. In Nederland is dat prima te doen, maar in België ontkom zelfs ik er niet aan. Dat ontdekte ik toen ik voor het eerst op een verjaardag in België was.
Awkward
Ik stak mijn hand uit om mezelf voor te stellen, maar mijn hand werd genegeerd of niet eens opgemerkt en de getuite lippen kwamen al op mijn wang af. Vervolgens gaat het ongeveer zo: Terwijl je elkaar op de wang/in de lucht kust, hijg je je eigen naam in het oor van de ander. Daarna is het afwachten of er nog zoenen volgen en zo ja, hoeveel dan. Garantie voor meerdere awkward momenten.
Een schrale troost
Bij het afscheid en de volgende ontmoeting is de kans op ongemakkelijke momenten al kleiner: je weet in ieder geval dát er gezoend gaat worden (hoeveel zoenen is nog de vraag) en je hoeft je niet meer voor te stellen. Toch pleit ik voor een verjaardag binnenkomen met een ‘hoi allemaal’. Het liefst in combinatie met een lomp zwaaiend handgebaar en de lippen niet getuit.
Het antwoord op de vraag hoeveel kussen ze nou geven in België
Net als ik denk dat ik het snap, krijg ik het idee dat sommige Belgen het niet eens snappen. Ik quote: ‘Bij een groet is het één kus en bij gelukswensen drie kussen.’
Haha, ik woon in België en zelfs hier heerst er onduidelijkheid, hoor ;-) Ik ben van Brussel en daar kussen we standaard bij een begroeting (denk dat dat dan weer door die Franse invloed komt, die kussen echt nog meer, haha!), maar mijn vriendinnen uit Leuven vonden dat dan weer echt raar :-)
Haha ja, dat zou kunnen. Ik ken iemand die in een Waals sportteam zat en daar kusten alle mannen elkaar standaard als begroeting. Daar kan ik me niets bij voorstellen (in Nederland).