In deze tijd van het jaar verwacht je hier waarschijnlijk een inspirerende lijst goede voornemens of doelen voor 2025, zodat je na een jaar radiostilte weet welke spannende zaken in het leven me bezighouden. Niets van dat. Het gaat over één verstandige keuze die ik misschien eerder had moeten maken. Ik ga letterlijk voor scherp zicht in 2025.

Ik was als peuter zo scheel als ik weet niet wat, werd daaraan geopereerd en was zo’n kleine nerd met een pleister voor één oog. Met die voorgeschiedenis mag ik niet klagen over hoe mijn ogen het daarna hebben uitgehouden.

De afgelopen tien jaar droeg ik in de auto, de bioscoop of het theater een bril. Met een beetje geluk heb ik die bril ook mee naar teammeetings op het werk of mijn Frans-cursus, zodat ik daadwerkelijk weet waar we het over hebben. De rest van de tijd vind ik het prima om de wereld door een ingebouwd Photoshop-filter te zien. Kerstlichtjes zijn mooier als ik ze een beetje wazig zie. Jij waarschijnlijk ook.

Maar het begint uit de klauwen te lopen. Tijdens een wandeling in de natuur mopper ik regelmatig dat al die bomen/stenen/rotsen hetzelfde zijn. Die prachtige details op een imposante kathedraal? Die zie ik alleen als ik de zonnebril op sterkte van mijn vriend even mag lenen. En hij draagt al twee jaar lenzen… Ik herken mijn collega’s niet in de kantine en mijn telefoon staat vol met foto’s van menu’s die ik niet kon lezen en waarop ik dus moest inzoomen.

Bij de opticien (die ik na drie jaar natuurlijk ook niet meer herkende) was het verdict duidelijk: mijn sterkte tikt inmiddels de -2,5 aan. Ik draag een bril in de auto, maar wellicht is het handig om als voetganger, fietser en mens in het dagelijks leven ook scherp te zien.

Nog steeds te ijdel voor een bril, geen zin in lenzen en bang voor laseren besloot ik er een andere wending aan te geven: nachtlenzen. Hoe dat uitpakt? Dat zullen we wel zien. Over een paar nachten dan, als mijn zicht weer scherp is.