Twee jaar geleden zag ik haar voor het eerst bij de halte van de bus die ik vaak nam. Een bekend gezicht, ze zag mij ook. Uit beleefdheid maakten we een praatje over niks. Ze heeft een nieuwe baan en zal de bus om deze tijd vanaf nu vaker nemen. De volgende dag staat ze er weer. Kut.
Shit, daar gaan mijn rustige busritjes naar het station. Het is niet voor het eerst dat ik zoiets meemaak. Met de vriend van een vriendin had ik ooit de afspraak dat we ‘s ochtends niet naast elkaar zouden gaan zitten in de bus. Werkte prima. Het was alleen ongemakkelijk als de hele bus vol zat en alleen dat ene plekje naast hem nog vrij was. Dat kwam niet zo vaak voor. Hij is de enige met wie ik ooit zo’n afspraak durfde te maken. In alle jaren dat ik met het ov reis, heb ik genoeg ongemakkelijke ontmoetingen bij de bus en tram gehad. Ik vraag me af of het aan mijn sociale ongemakkelijkheid ligt, of dat andere mensen die gebruik maken van het openbaar vervoer hier ook last van hebben.
Ik herken het geluid van haar voetstappen als ze dichterbij de bushalte komt.
Twee jaar geleden liep het tegen mijn verwachtingen in anders. De ochtendontmoetingen met mijn busvriendin werden steeds gezelliger. Ze bleek een beetje op mij te lijken, maar dan 23 jaar ouder. (Levens)verhalen worden gedeeld, we lachen en af en toe is er peptalk nodig. Die van haar is duidelijk beter dan die van mij, maar zij heeft dan ook 23 jaar voorsprong. Ik herken zelfs het geluid van haar voetstappen als ze dichterbij de bushalte komt en ik daar al sta. Als ze ‘niet op komt dagen’, ben ik stiekem teleurgesteld.
Sinds kort zijn alle busritten in de ochtend weer saai. Binnenkort komt ze bij me eten.
Heb jij onverwachte vriendschappen?
PS. Sorry voor degenen die dachten dat ik daadwerkelijk iets over mijn relatie ging onthullen. Clickbait.
Superleuk! Zo zie je maar dat dit soort onverwachte dingen op iets moois kunnen uitdraaien.
Best bijzonder. Wie weet wat er allemaal op mijn pad zou komen als ik er echt voor openstond ;-)
Ik had gisteren een (volgens mij) wel leuk iemand ontmoet op het station. Jammer genoeg hoef ik nooit meer met die trein op dat tijdstip te reizen, haha
Dat wordt een oproepje plaatsen op Hartstocht in de trein, haha. Zo’n onverwachte ontmoeting kan soms toch vrolijk maken.
Wat mooi! :) Ik sta daar eigenlijk ook te weinig voor open denk ik. maar ik moet gelukkig zelden met het openbaar vervoer reizen. Haat het!
Ik sta er ook niet erg voor open. Ik baal meestal als ik iemand tegenkom, maar dit liet me wel weer even zien dat het toch iets kan opleveren. Ik probeer onderweg vaker een boek te lezen en de reis als mijn vrije tijd te zien en dat maakt het voor mij best oké!
Nice! En haha, beetje clickbait wel want nu was ik nieuwsgierig geworden naar je relatie ;)
Sorry, ik vond mezelf eigenlijk ook heel flauw. Mijn vriend woont in België en voorlopig voeren we nog struisvogelpolitiek over waar we gaan wonen. Ik zal geen gewoonte maken van deze clickbaits ;-) ‘Nederland of België: wat gaat het worden? Misschien allebei niet. Lees hier mijn tips over mijn vakantie in Londen.’
Leuk geschreven! Leuk dat je zo een vriendin leert kennen :)
Zeker weten! Dankjewel voor het compliment.
Haha in de ochtend zeg ik bekenden gewoon gedag en loop dan lekker door. Tenzij het echt al vrienden zijn… Dan maak ik natuurlijk wel een praatje. Maar ik heb 9 van de 10 keer geen zin om met een oud buurmeisje of iemand die ik van de basisschool ken verplicht te moeten praten… Gelukkig is het bij jou tot een vriendschap gekomen!
Heel herkenbaar! Sinds ik niet meer in de plaats woon waar ik woonde in mijn jeugd kom ik al veel minder bekenden tegen, haha.
Oh, ik ben erg gemakkelijk in sociale contacten. Ook met vreemden. Zet me ergens tussen vreemden en ik heb zo met tig mensen een praatje gemaakt. En aan het einde van de avond weet ik heus meer dan alleen iemands functie. Ik houd van spontane ontmoetingen. Je weet nooit wat het oplevert. En als er echt geen klik is, houd ik het net zo goed oppervlakkig.
Ik ben wel benieuwd waarom je die afspraak maakte met de vriend van een vriendin. Vond je hem niet aardig? Of zou je vriendin jaloers zijn?
We vonden allebei een rustige busrit in de ochtend wel fijn. Als we elkaar ‘s middags zagen, gingen we wel naast elkaar zitten en we zagen elkaar toen ook regelmatig in sociale setting. We zagen elkaar dus op genoeg andere momenten! Ik vind mezelf niet altijd even sociaal. Ik ben niet zo heel goed in echte small talk, maar kan soms wel over de mafste onderwerpen praten, ook als ik iemand net ken.
Haha leuk! Al snap ik ook wel dat je daar niet altijd zin in hebt. Ik word heel vaak door vreemden aangesproken, op straat, in het OV.. geen idee waarom? Blijkbaar heb ik een open houding? Meestal vind ik dat wel gezellig, maar ik heb er ook niet altijd zin in. Alleen kan ik nooit zo goed tactisch zeggen dat ik geen behoefte heb aan een gesprek (en dan wel tegenover diegene blijven zitten.. haha), dus laatst heb ik een telefoongesprek gefaket. Ja, echt haha.
Bij mij is het vooral in de ochtend dat ik er niet echt voor opensta. En vooral als ik weet dat ik diegene dan nog vaker tegen kan komen. Erg eigenlijk als ik dat zo zwart op wit zie staan. Ik zal ook altijd wel vriendelijk reageren, zelfs als ik geen zin heb. Zo ben ik dan ook wel weer ;-)
Leuke invalshoek zo en ja, het kan inderdaad tot leuke vriendschappen leiden. Ik weet nog dat ik vroeger een half uurtje moest wachten in Gieten op mijn volgende verbinding en dat er elke donderdag ook een oud vrouwtje zat te wachten. Iedere donderdag praatten we dan de week even door en vertelde ze mij over haar kleinkinderen en ik haar over mijn studie. Ik moet zeggen dat ik er toen altijd wel naar uitkeek, het wachten werd er een stuk leuker door.
Wat een lief verhaal! Zeker als je een half uur moet wachten, lijkt me dat heel gezellig. Vraag je je nu wel eens af hoe het met haar zal gaan?
ik ga bijna nooit met het openbaarvervoer. Maar vind al leuk als iemand simpel lacht.
Dat kan mij ook vrolijk maken! Zelf probeer ik dat te doen, maar mijn gezicht in rust is nogal een bitchy resting face. Ik vrees dat ik een groot deel van de tijd onbewust niet zo vrolijk overkom.
Tegenwoordig neem ik het openbaar niet meer zo vaak, maar vroeger wel en toen kwam ik echt héél vaak in van die ongemakkelijke situaties terecht. Dat ik personen tegenkwam die ik liever niet wilde spreken op dat moment. Of van die kennissen waarvan ik nooit wist of zij mij ook nog wel kenden. Dan probeerde ik altijd gewoon te glimlachen en zo snel mogelijk een vrije plaats in de bus of trein te zoeken in de hoop niet met iemand te moeten praten, maar zoals je hier aangeeft… uit zulke situaties kunnen inderdaad toch wel mooie vriendschappen ontstaan. En daar heb ik eigenlijk totaal nooit bij stilgestaan. Mooi verhaal! En jaaa, ik heb ook op je artikel geklikt met de gedachte dat het over je relatie ging. Haha :)
Ik kom ook wel eens mensen tegen van vroeger die mij duidelijk ontwijken, terwijl gewoon even hoi zeggen genoeg is voor mij. Tijd voor een nieuwe en duidelijke ov-etiquette? Wie weet dat ik binnenkort eens wat juicy details over mijn relatie uit de doeken moet doen dan.