Mijn sociaal leven kwam deze maand op gang, ik heb dingen te vertellen in mijn maandoverzicht. Hoe interessant alles is, laat ik in het midden. Wegklikken staat vrij.

Chocolate & Pateekes Week

De maand begon met één van mijn favoriete Antwerpse evenementen, hoe kan het ook anders als zoetekauw: de Chocolate & Pateekes Week. Voor 10 euro koop je een ‘pass’ met tien bonnetjes. Op verschillende plekken in de stad kun je voor één of twee bonnetjes iets lekkers halen. Ik haalde veel chocola en at voor het eerst een Belgische theekoek. Ik vond het een soort lichtere versie van een Nederlandse gevulde koek. Zet het alvast in je agenda voor volgend jaar.

Hoe één feestje bijna drie jassen kostte (en een jurk)

De meeste feestjes waar mijn vriend naartoe gaat, laat ik aan me voorbijgaan. Voor Iiimagine in de stationshal van Antwerpen Centraal liet ik me strikken, want: 1. Toffe locatie. 2. Vlak bij huis. 3. Om 01.00 al afgelopen. De avond begon met een etentje waarvoor we niet gereserveerd hadden. Het restaurant zat vol en ons alternatief was om via UberEats bij datzelfde restaurant te bestellen. Na een uur werd onze bestelling geannuleerd. De bezorger zat volgens de app een paar minuten daarvoor al op de fiets, dus laten we hopen dat alles oke is met de bezorger. Feit bleef dat we nog steeds geen eten hadden. Voor de volgende poging gingen we opnieuw de stad in. Ik deed mijn jas aan en… kwam met mijn jurk gruwelijk vast te zitten tussen de rits van mijn jas. Er was geen beweging in te krijgen. Terwijl ik het steeds warmer kreeg, kwam ik tot de conclusie dat er maar één oplossing was: de jas met jurk en al over mijn hoofd uittrekken. Een idee waar ik het spontaan nog warmer van kreeg, want echt veel ruimte had ik niet in die winterjas. Een hysterisch intermezzo later stond ik in een andere outfit en een andere jas klaar om te vertrekken.

Het feest had gelukkig kluisjes waarin ik mijn tweede jas veilig kon opbergen. Je voelt het volgende probleem waarschijnlijk al aankomen. Ik klikte nogal wild en plots was er een pincode ingesteld voor mijn kluisje. Maar welke precies? Ik kon niet terug om een nieuwe code te kiezen, dus op hoop van zegen dat de code was wat ik dacht dat het was. Dat bleek aan het einde van het feestje natuurlijk niet zo te zijn. Jammer voor degene wiens jas óók in mijn kluisje zat. Gelukkig dook er een held op; een man die zonder vragen alle kluisjes met problemen openmaakte zonder te checken of het echt jouw kluis was. Zo waren er in ieder geval twee van de drie jassen gered. De derde jas legde de volgende ochtend het loodje – en de jurk eigenlijk ook. Er zitten 2 lelijke halen en die zien er nu uit als een vlek. Oja, het feestje: mooie locatie, maar techno blijkt echt niet mijn ding.

Een feestje moet gecompenseerd worden

Ik volg Slow Reading Antwerpen al een tijdje op Instagram. Ze organiseren regelmatig stille leesmiddagen/-avonden, tot nu toe kon ik steeds niet aansluiten. Toen ik een bijeenkomst bij Luddites spotte, meldde ik me meteen aan. Een uur in stilte lezen vliegt voorbij. Zelfs met het boek De Bromance boekenclub, dat me niet helemaal meesleepte. Pas aan het eind van de avond toen de drankjes bijna op waren, legde ik het tafereel vast. Vooral de marmeren tafel.

Dan was er ook nog mijn boekenclub. De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo werd door de meesten van ons vrij goed beoordeeld. Ik vond het in ieder geval een fijn boek om te lezen. Dat we de boeken tegenwoordig bespreken terwijl we in de stad iets eten, is zeker een pluspunt.

Chocolademelk na wijn

Ik ging voor het eerst iets drinken en eten met een paar collega’s. Door al het thuiswerk wist ik nog maar half hoe gezellig mijn collega’s zijn. Andersom wisten zij maar half wat voor slechte smaak ik heb. Dat ontdekten ze toen ik na mijn witte wijn een warme chocolademelk bestelde. Wat mij betreft kan warme chocolademelk altijd, maar daar denkt niet iedereen zo over.

Wandelen door de Oude Spoorwegberm

New York heeft zich voor de aanleg van The Highline duidelijk laten inspireren door Kontich, Duffel en Rumst, waar de oude spoorwegberm een groene strook vormt, met daaraan grenzend wat kleine groengebieden. Het omrijden niet waard, voordat iedereen die kant op gaat, maar als je in de buurt bent best leuk. Waar ik ook naartoe ga, negen van de tien keer fantaseer ik een alternatief leven voor mezelf. Dit keer woonde ik in een villa in Kontich aan de Oude Spoorwegberm. Vanuit mijn tuin hardloop (haha) ik zo de 4,5 kilometer spoorwegberm – en weer terug. Misschien heb ik zelfs een hondje om daar uit te laten. Een elektriciteitsmast in de achtertuin komt in mijn fantasie niet voor, maar die zag ik in realiteit wel pal naast iemands achtertuin staan.

Gekeken en gelezen

Ik heb dit jaar al zoveel gelezen dat ik het bijna gênant vind als ik weer een boek toevoeg. Ik kreeg in ieder geval zin om een lijstje te maken van alle boeken die ik tot nu toe gelezen heb in 2022. De teller voor maart staat inmiddels op zeven, dus het begin van mijn volgende lijstje is gemaakt. Voor Netflix had ik geen tijd.

Ik ging wel twee keer naar het theater. Beide keren naar een voorstelling die ik niet zelf had uitgekozen. Op het vlak van theater sta ik meer open voor nieuwe ervaringen dan op het vlak van muziek, denk aan het technofeestje. De eerste keer was naar Welcome to the AA, waar de aflevering met Pedro Elias live werd opgenomen. Liefhebbers kunnen de aflevering inmiddels online bekijken. Twee weken later zat ik in de zaal bij Verslaafd! van Erik Van Looy. Ik had er geen verwachtingen van en daardoor was het juist verrassend leuk. Al hielpen de gratis hapjes en drankjes na afloop ongetwijfeld mee.

En verder

  • Mijn moeder en zusje kwamen langs. Dat stond al heel lang gepland en toevallig werd het een zonnige zaterdag waarop ik van mijn eerste lunch op een terras genoot. Al is het goede gezelschap natuurlijk het belangrijkst.
  • Ik pakte een koffer in. Helaas niet om op vakantie te gaan, maar om de kofferbak van de auto leeg te maken om hem in te ruilen voor een nieuwe.
  • Ik ben onder de indruk van de lijst leuke dingen die ik deze maand deed. Ik voel me een klein beetje verplicht om te vertellen dat ik niet altijd superlekker in mijn vel zat. Zo heb ik begin maart twee zondagen omgedoopt tot ‘zwelg in zelfmedelijden-zondag’. Op die manier probeerde ik mijn moodswings binnen de perken te houden, wel jammer van mijn zondag.
  • De coronabesmettingen gingen om me heen in hoog tempo rond. Mijn zelftesten die ik deed nadat 4/10 medecursisten positief testten, bleven gelukkig negatief.

Hoe was jouw maand?