Ik heb het gevoel dat ik de hele maand in kluizenaarsmodus heb geleefd. Toch bewijst deze terugblik dat ik wel íets heb gedaan.

Wandelen wordt beloond

Begin deze maand was het Chocolate & Pateekes Week in Antwerpen. Voor tien euro koop je in die week een boekje met tien bonnetjes. Die bonnetjes wissel je bij de deelnemende zaken in voor iets lekkers. Het was een goede stok achter de deur om iedere dag een wandeling te maken, vooral omdat het niet zulk lekker weer was. We sloten de week af met een bezoek aan de expo over Antwerpse handjes en melocakes. Inmiddels is de expo afgelopen en ik heb geen bericht gehad dat ik de tentoongestelde melocake van 1,1 kilo gewonnen heb, helaas.

Bijzondere kunstwerken bewonderen bij de Verbeke Foundation

Verbeke Foundation is een museum met een privé kunstcollectie. In het deel binnen vind je veel opgezette dieren, organen en foetussen op sterk water, kunst met dode vliegen en andere (soms lugubere) kunstwerken. De kunstwerken buiten vormen daarentegen een grote speeltuin, ook leuk voor kinderen. Al kan ik me voorstellen dat je sommige kinderen misschien beter snel door het binnendeel kan loodsen. Op het terrein kwam ik ook ‘een oude bekende’ tegen. CasAnus is een plaats waar je kan overnachten, in de vorm van een darm en anus. Tijdens mijn stage bij een tijdschrift in 2009 heb ik erover geschreven. In een artikel over iets dat ik hier niet ga noemen, want anders vinden mensen mijn website als ze naar het vunzige onderwerp googlen. Leuk om het kunstwerk in het echt te zien.

CasAnus

Op zoek naar voetschrapers met kunst

Na de Chocolate & Pateekes Week had ik een nieuwe stok achter de deur nodig om naar buiten te gaan. Samen met 2 vriendinnen ging ik op zoek naar voetschraperkunstwerkjes. Veel Antwerpse huizen van rond 1900 hebben zo’n voetschrapper naast de voordeur. Handig om de modder van je schoenen te schrapen. Tegenwoordig minder nodig en daarom maakte een kunstenares kunstwerken in een aantal voetschrapers. Achter de kunstwerkjes schuilen persoonlijke (levens)verhalen, vaak van de bewoners van het betreffende huis. Je ontdekt de adressen via streetantwerp.com. Je moet soms nog een beetje zoeken. Gelukkig heeft Marlous meer talent om ze te spotten dan ik.

Weer wandelen op de Kalmthoutse Heide

In februari wandelde ik voor het eerst op de Kalmthoutse Heide. Ik vond het voor herhaling vatbaar, maar ik had niet verwacht zo snel terug te gaan. Dit keer was ik met ander gezelschap. Zij vonden de bordjes van route Schaap wel, dus dit keer heb ik het hele rondje gewandeld.

Eten (afhalen) bij The Jane

Tijdens corona organiseert sterrenrestaurant The Jane in sommige weekenden een takeaway. Geen wachtlijst en een stuk betaalbaarder dan eten in het restaurant. Het was die zondag best fris, maar dit toetje was mijn bevroren handen waard. The Jane staat nu nog hoger op mijn bucketlist. Aanstaande zondag is er weer een takeaway. Op hun Instagram kan je het menu al vinden.

De kinesist prikte met naalden in mijn been

Het bewijs dat ik weinig beleef: mijn sessies bij de kinesist (NL: fysio) zijn een waar hoogtepunt. Ik schreef zelfs al een blog over mijn liesklachten. Hoogstwaarschijnlijk boeit het weinig mensen. Ik geef jullie geen ongelijk, maar buit mijn ervaring graag uit om ergens over te kunnen schrijven. Uiteindelijk bleek ik niets aan mijn lies te hebben, maar een peesontsteking en twee verkalkingen aan een pees/spier in mijn bovenbeen. Doordat ik mijn spieren al een jaar op een verkeerde manier belast, heb ik spierknopen van mijn onderbuik tot boven mijn linkerknie. Dry needling klonk van tevoren niet erg aantrekkelijk, maar achteraf voelde ik me herboren. Nu al zin in de volgende keer. Een wijze les: voortaan niet te lang met pijn blijven rondlopen. Er zijn specialisten die het kunnen oplossen (als je geluk hebt).

En verder

  • In januari en februari las ik in totaal 11 boeken uit. In maart? 0.
    Geen boekentips om te delen.
  • Ik kijk de serie Revenge voor de tweede keer. Jaren geleden volgde ik het samen met mijn moeder op tv. In mijn herinneringen was het heel goed. Blijkbaar was ik destijds nog niet erg ervaren met serie kijken, want ik vind het vrij langdradig. Toch ben ik weer verwikkeld geraakt in de vier seizoenen (keer 22 tot 24 afleveringen pers seizoen). Een prima serie om mijn verstand op nul te zetten.
  • Een nieuw uitprobeersel: deze maand doe ik mee met assisenonline, waarbij je online een fictief proces volgt en als jurylid moet beoordelen of diegene schuldig is of niet. Benieuwd? Donderdag 1 april is dag drie, als je wil kun je instromen en de gemiste dagen terugkijken.

Hoe was jouw maand?