Kort samengevat: midgetgolfen, Frans oefenen in Brussel (binnenkort in Frankrijk), heel veel stenen bekijken en een slecht feestje.

Ik begon 1 augustus in Ieper, daar vertelde ik in mijn vorige maandoverzicht over. De cliché titel van deze blog slaat inderdaad op hoe snel de maand voorbij was. Drie keer knipperen geleden wandelde ik nog over de groene vesting van Ieper. Wat ik in de tussentijd gedaan heb:

Midgetgolftalent bovengehaald

Het was tijd om mijn moeder en zusje Linkeroever te laten ontdekken. De voetgangerstunnel is al leuk om een keer te zien. Dat werd gevolgd door een potje midgetgolf bij Minigolf Beatrijs. Als kind was ik een gevaar zodra ik een midgetgolfstick in mijn hand had. Mijn zusje heeft hem in haar jongere jaren een paar keer tegen haar hoofd gekregen door mijn enthousiaste slag. Ik vond mezelf voor mijn doen nu dan ook best goed, maar de statistieken wezen toch uit dat ik de verliezer was. Het lijkt erop dat mijn zusje niets heeft overgehouden aan die stick op haar hoofd.

Bij Minigolf Beatrijs nemen verschillende kunstenaars de banen onder handen, dat project is nog steeds bezig. Deze baan met allemaal vastgeplakte balletjes erop is een van de resultaten. Er zijn heel veel zitplekken, wat het een toffe plek maakt. Ben je op zoek naar een baan zonder hobbels, dan kun je misschien beter ergens anders gaan midgetgolfen. Maar plezier is het belangrijkst natuurlijk.

De soepele slag van mijn zusje.

Naar het slechtste feest in tijden (ja, zelfs na zo’n lange tijd)

Ik had me verheugd op een avond alleen thuis chillen, maar liet me op het laatste nippertje overhalen om met mijn vriend mee te gaan naar een feestje in een bubbel. Ik weet niet of het door zijn puppyogen kwam of door het besef dat we daar pizza zouden bestellen, terwijl mijn koelkast leeg was. Wat zal ik zeggen over het feest? We hadden een coronaproofplek. Nadeel: met uitzicht op een plaspaal en naast een leeg grasveldje. Dat veldje was in principe best fijn, behalve dat sommige mannen het gebruikten om in een hoekje tegen de kerk aan te pissen. Er zaten gelukkig nog wat meters tussen ons en dat tafereel. Vooraan ging het er een stuk minder coronaproof aan toe. Nadat er een paar picknickbanken instorten onder het gewicht van dansende mensen en de afstanden steeds kleiner werden, riep een wanhopige stem een half uur voor het einde om dat ze het hierbij zouden laten. ‘Bedankt voor jullie komst.’ Wie herinnert me eraan dat ik me niet meer laat overhalen om mee te gaan naar een random dorpsfeest een uur verderop?

Dagje Brussel en veel stenen bekijken

Wist je dat de koninklijke familie heeft een eigen wachtruimte heeft op station Brussel Centraal? De ruimte is normaal niet toegankelijk voor het gewone volk, tenzij je Reizen Waes presenteert. Uitzondering: van 23 juli tot en met 19 september is er een expositie. Die kans op een kijkje binnen wilde ik niet missen. Ik reserveerde meteen een gratis ticket voor de expositie. Mijn oog voor kunst is niet geweldig, ik ervaarde het vooral als random stenen op de grond.

Wat ik verder heb gedaan in Brussel: in het Frans een panini bestellen. En daarna naar het Coudenbergpaleis; dat was vroeger een opvallend paleis in het straatbeeld van Brussel. Nadat het in 1731 afbrandde, bleven de resten veertig jaar onaangeroerd. Daarna werd de omgeving erbovenop opnieuw opgebouwd, in de vorm zoals die er nu nog ligt. Van het Coudenbergpaleis kun je vandaag de dag de resten (veel stenen) en het ondergrondse gangenstelsel bekijken.

Schapen spotten op de Kalmthoutse heide

Een vriendin die ik leerde kennen tijdens mijn eerste ‘volwassen’ baan kwam een weekend naar België. We spraken af op de Kalmthoutse heide, die al een beetje in bloei stond. Wandelroute Schaap deed voor het eerst zijn naam eer aan. Er stak een kudde schaapjes het pad over. Kijk hier voor bewegend beeld.

En verder

  • Ik heb periodes waarin ik in een week een paar boeken uitlees. Daarna lees ik gerust een maand niet. Die maand zonder boeken heb ik doorbroken door met enige moeite het boek voor mijn boekenclub uit te lezen: President vermist. Niet echt een aanrader, maar ik ben het lid dat al het vaakst het gekozen boek niet (uit) heeft gelezen. Ik wilde me dit keer niet laten kennen. Daarna las ik Ik volg je van Lisa Jewell, een stuk beter leesvoer.
  • Een zomeravond aan de Schelde. Op de foto nog met ice tea, niet veel later met rosé.
  • Als je nieuwe witte sneakers naast het oude paar ziet staan, dan zie je meteen dat de aankoop toch best nuttig was.
  • Op mijn werk worden de opdrachten verdeeld via tickets, die je naar de juiste persoon kan slepen. Een collega uit een ander team vroeg zich af of ik alles nog zou redden, hij zag bijna alleen maar tickets met mijn foto erop. Het was inderdaad iets drukker dan gemiddeld. Binnenkort mag iedereen gedag zeggen tegen mijn foto, want mijn vakantie is in zicht!

Hoe was jouw maand?