Het is bijna zover.
Lat staat voor Living Apart Together, oftewel je hebt een relatie, maar woont niet samen. Volgens cijfers van het CBS (2015) heeft acht procent van de Nederlanders een lat-relatie. Ongeveer driekwart van de lat’ers wil in de toekomst samenwonen, die koppels vallen onder ’tijdelijke lat’ers’.
Ik kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die blijven lat’en. Het is ideaal, en zeker als je al eerder hebt samengewoond of kinderen hebt, zou ik waarschijnlijk extra veel waarde hechten aan mijn eigen ruimte. Ondanks dat ik vind dat apart wonen voordelen heeft, was het sinds het begin van mijn relatie niet mijn ambitie om alleen te blijven wonen.
Mijn vriend en ik hadden altijd het vage plan om ooit te gaan samen wonen, zodra we wisten waar dat moest gaan gebeuren. Daarom schaarde ik mezelf niet onder de lat’ers, maar volgens de definitie van het CBS had ik de afgelopen vijf jaar wel degelijk een lat-relatie. Het grootste deel van die tijd zat er bijna twee uur reisafstand tussen ons. Sinds mijn vriend in Antwerpen woont, is de reisafstand korter, maar ook nu is er gemiddeld één weekend per maand waarin het ons niet lukt om elkaar te zien.
Natuurlijk blijft een relatie leuk als je elkaar bijna nooit ziet
Een lat-relatie was voor mij de ideale manier om onze relatie op een natuurlijke manier te laten groeien en tegelijkertijd tijd voor jezelf te hebben. Die tijd had ik nog nodig toen ik mijn vriend op mijn 24ste leerde kennen. Soms doen mensen alsof het een prestatie is om een relatie te onderhouden waarin je elkaar minder vaak ziet dan een ‘gemiddeld’ koppel. De quote ‘ik zou het niet kunnen’, heb ik van meerdere mensen te horen gekregen. Voor mij werkt het andersom: natuurlijk blijft mijn relatie leuk, ik zie mijn vriend alleen in het weekend en dan doen we voornamelijk leuke dingen. Verplichtingen? Hebben we vrij weinig. Als we elkaar langer zien, zijn we op vakantie en daar doen we – wederom – leuke dingen.
Afscheid nemen en moeilijke onderwerpen op WhatsApp
Als ik één ding moet kiezen dat ik de afgelopen jaren lastig vond, is het afscheid nemen. De deur achter hem dichtdoen na een gezellig weekend samen. Daarnaast vind ik het soms ook lastig om moeilijk onderwerpen te bespreken. Ik ben daar sowieso niet goed in, maar als we in het weekend slechts één dag samen zijn, heb ik geen zin om zware onderwerpen te bespreken. Frustraties bespreken? Ik hou het liever leuk in de schaarse tijd die we hebben. Sowieso ben ik meer een schrijver dan een prater. Ik gooi moeilijke onderwerpen makkelijk in de app, waardoor er onbegrip kan ontstaan – meestal om niets. Als je elkaar net volgend weekend niet ziet… Dan moet je best lang wachten om een misverstand persoonlijk uit te praten.
Een relatie zal zijn weg wel vinden
Voor mij werkt(e) een lat-relatie goed. Ik zou een lijstje met tips om een lat-relatie te laten werken, kunnen opdreunen. De waarheid is: mijn vriend en ik bellen nooit, we kijken niet al skypend naar dezelfde film, we laten geen lieve verrassingen en briefjes voor elkaar achter als we elkaar niet zien en we hadden jarenlang geen groter relatiedoel dan onze volgende vakantie of de volgende serie op Netflix. En toch zijn we hier; volgende maand gaan we samenwonen.
We kennen elkaar vijf jaar, dus ondanks dat we voornamelijk leuke dingen doen als we samen zijn, kennen we elkaars minpunten inmiddels. Als we samenwonen zal er best veel veranderen in onze relatie, daar ben ik me van bewust. Zo hebben we pas een paar keer in ons leven samen gegeten na een werkdag. Twee mensen met hun eigen gewoontes, ochtendroutine en bedtijd, die dat samen in één leven gaan proberen te gieten. Twee mensen en maar één wc*. Ik vind het nogal wat. Vraag me over een paar maanden maar eens hoe het samenwonen bevalt.
Of vraag het hem.
Wat een mooi en open artikel! Ik kan me voorstellen dat het ook wel wat heeft om wat ruimte voor jezelf te hebben door de lange-afstandsrelatie, hoewel bij elkaar zijn dan misschien ook extra fijn is. Het lijkt me best lastig om elkaar bij de kleine dagelijkse dingen, zoals het avondeten na het werk niet te zien. Hoewel andersom stelletjes die elkaar 24/7 zien (bijvoorbeeld doordat ze collega’s zijn) me ook best een uitdaging zou lijken ;) Ik denk dat ik dan juist de ruimte voor mezelf zou missen. Het heeft natuurlijk allemaal ook zijn voors en tegens. Ik ben benieuwd hoe je het samenwonen zult vinden. Een spannende nieuwe fase, die hopelijk ook heel wat mooie nieuwe momenten oplevert en tegelijkertijd app-misverstanden voorkomt ;)
Collega’s zijn lijkt me heel intens. Alles heeft zijn voor- en nadelen en als je eenmaal verliefd bent, heb je niets meer te kiezen ;-) Ik heb er vertrouwen in dat het samenwonen leuk wordt, anders had ik mijn huis niet verkocht. Maar een verandering is het wel. Voor de gezelligheid zal ik gewoon af en toe misverstanden in de app blijven creëren.
Denk dat er heel wat gaat veranderen voor jullie, maar dat zal allemaal vanzelf zijn weg wel vinden! Ik woon nu een jaar samen, en heb daarvoor nooit samengewoond. Was ook jonger natuurlijk en heb ook een aantal jaar relaties gehad waarbij we allebei in een andere stad woonden. Ik vond dat ook juist wel makkelijk. De tijd die je dan samen hebt, is daar ook echt voor vrijgehouden en verder kan je “je eigen ding doen” . Ik dacht dat ik samenwonen wennen zou vinden, maar vond het dat uiteindelijk helemaal niet!
Mooi om te lezen dat jij het samenwonen uiteindelijk helemaal niet wennen vond. Ik denk dat dat in de meeste gevallen zijn weg wel vindt. Ik ben benieuwd hoe ik het ervaar. Gelukkig sport mijn vriend regelmatig, dan heb ik tijd om naar rare series te kijken ;-)
Zo herkenbaar natuurlijk. Ik vond die afstand op een bepaalde manier eigenlijk ook wel fijn. Ik kon me soms zo verliezen in mijn verliefdheid dat m’n lover m’n hele leven opslokte en dat alles en iedereen ervoor moest wijken. Bij een langeafstandsrelatie word je gedwongen om rust en afstand te nemen, waardoor je automatisch tijd over houdt voor jezelf en je eigen vrienden. Ik ben er echt heilig van overtuigd dat dat juist heeft gezorgd voor een hele stabiele en goede relatie. Sterker nog: ik vind het ook best een beetje spannend dat we straks samenwonen. Al hebben we wel 7 weken samen in een tentje overleefd, en heb ik met kerst ook 2 weken met ‘m op het huis van z’n ouders gepast. Toen heb ik zelfs gezorgd dat het eten voor ‘m klaar stond als ie uit z’n werk kwam, haha.
Maar dat wordt natuurlijk wel anders als je allebei werkt. Het ergste vind ik misschien nog wel dat ik straks sommige dingen misschien niet meer kan doen? Ik heb van die offdays dat ik het liefst de hele dag chips of ijs eet in bed. Ik gok dat ik dat toch minder snel zal doen als we straks samenwonen.. haha
Klinkt alsof het bij jullie voor een goede balans heeft gezorgd (en misschien ben je met de jaren ook wijzer geworden). Sowieso denk ik dat je het heen en weer reizen alleen vol kunt houden als de relatie goed zit. Anders zou ik het in ieder geval niet op kunnen brengen. Ik vind 7 weken samen in een tent wel wat zeggen over jullie vermogen om samen te leven, haha! Samenwonen zorgt voor verandering in een relatie en dat vind ik, naast dat ik er veel zin in heb, ook best spannend.
Je laatste alinea herken ik zo erg: ik ben gek op rare series, die ik echt moet kijken als ik alleen ben (Jane the Virgin, Craxy Ex Girlfriend) en stel dat ik zin heb om in bed te huilen – niet dat ik dat vaak doe :’) – dan lijkt me dat toch een beetje gek als ik samenwoon. Aan de andere kant ben ik altijd mezelf in mijn relatie, dus dat zet ik lekker door tijdens het samenwonen. Je kunt niet altijd op je best zijn.
Succes ;) Ik geloof dat wij na een jaar of 4 gingen samenwonen. In het begin leek het me vreselijk- omdat ik heel erg op mezelf ben en behoefte heb aan alone-time. Maar het pakte juist heel goed uit en nu wil ik niet meer anders :D Al vind ik een avondje voor me alleen ook erg fijn ;)
Gelukkig pakte het goed uit. Ik denk dat het heel normaal en zelfs goed is om tijd alleen door te brengen. Dan waardeer je tijd samen daarna ook weer extra!
Zo leuk dat je hier zo open of schrijft. Het zal vast even wennen zijn, maar als ik het zo lees dan denk ik dat het helemaal goed gaat komen en vooral heel erg leuk zal zijn! Ik herken me trouwens heel erg in het beter kunnen uiten op papier dan in het echt. Plus dat wanneer ik iemand niet vaak zie het dan ook graag goed wil houden. Op Whatsapp uit ik het dan ook weer niet, juist door dat risico van miscommunicatie haha. Ik moest echt lachen toen ik reactie op Romy las waarin je schrijft dat je voor de gezelligheid misverstanden in de app zal blijven creeëren hahah! ;)
Leuk om te lezen hoe jij met zoiets omgaat. Ik vind het knap dat je miscommunicatie vermijdt. Ik probeer me altijd in te houden, maar uiteindelijk lukt dat gewoon niet meer, haha. Gelukkig zijn het nooit echt grote dingen. Ruzie maken via WhatsApp zou ik niet doen.
Ik ben het niet gewend om alleen te wonen. Er is nu altijd iemand thuis als ik thuiskom. Ik heb dan stiekem ook wat schrik mocht ik nu plots alleen moeten gaan wonen. Ik heb wel eens nood aan een me-time moment, maar het mag ook geen hele dag duren. Ik weet dus niet wat het met mij zou doen (misschien is het net het tegenovergestelde van wat ik denk) mocht ik alleen ga wonen of met iemand ga samenwonen.
Ik heb het grootste deel van mijn leven met mijn moeder en zusje gewoond. Dat was heel gezellig, maar om een of andere reden was er toch een heel natuurlijke overgang naar het alleen wonen. Op het moment dat je besluit alleen te wonen of samen te wonen, leef je daar denk onbewust naartoe en dat geeft je al wat mentale voorbereiding. Mensen kunnen best flexibel zijn, dus wie weet verras je je zelf wel op dat vlak!
Wat een spannende stap, ik denk dat het spannender is dan wanneer je gaat samenwonen wanneer je beide in Nederland woont, dan krijg je meer mee van elkaars leefwereld in plaats van inderdaad gestolen momenten waarin je altijd leuke dingen wilt doen. Ik ben erg benieuwd welke dingen je nu achter gaat komen nu jullie samen gaan wonen. En dan bedoel ik de gewoontes van elkaar. Ik liep toen ik een vlaamse vriend had best tegen wat gebruiken aan die anders zijn in België dan in nederland. Dus hou ons op de hoogte!
Wat grappig dat je ook een Vlaamse vriend had. Er zijn inderdaad wel wat andere gebruiken. Ik hoop dat ik al het een en ander heb ontdekt in de vijf jaar dat ik toch al met enige regelmaat in Belgie was. Maar ik weet zeker dat ik nog veel meer ga ontdekken. Bedankt voor je lieve bericht!
Wat een mooi artikel. Het lijkt me een spannende stap en ik wens jullie beide dan ook veel succes en plezier! Ik ben benieuwd hoe het je gaat bevallen.
Bedankt voor je lieve bericht! Over het vervolg zal ik in de toekomst vast nog eens schrijven
Ik ken het. Vooral in het begin is samenwonen wennen, want je merkt dan natuurlijk pas kleine dingetjes die ontzettend op je zenuwen kunnen werken, haha. Mijn vriend en ik wonen intussen 4,5 jaar samen en je leert effectief met elkaar samenleven. We zijn allebei ook gesteld op onze vrijheid en doen weleens dingen alleen, maar het is fijn als je dan ’s nachts samen in een warm bedje belandt. 🙂 Alvast heel erg veel plezier in jullie huisje samen. Geef maar een gil als je Antwerpen-tips nodig zou hebben! 😉
Ik verwacht ook dat het wennen is. Al kennen we elkaar al een paar jaar, dat is niet hetzelfde als samenwonen. Na 4,5 jaar kan ik me voorstellen dat jullie gewoontes helemaal op elkaar zijn afgestemd. Wij zijn ook allebei gesteld om onze eigen dingen en we zijn ook zeker van plan om dat vol te houden. Ik denk dat dat heel belangrijk is. Het enige dat ik spannend vind: ik heb nu veel te doen, mijn vrienden wonen in de buurt etc. Dat moet ik straks weer allemaal een beetje opbouwen, maar dat zal vast goedkomen. Antwerpen-tips zijn altijd welkom. Ik ben de stad volop aan het ontdekken, maar ik heb nog weinig tips van echte locals ;-)
He, wat leuk voor jullie! En wat spannend ook. Het zal wel even wennen worden om ook elkaar dagelijkse dingetjes te leren kennen. Ik weet nog dat wij gekibbel hadden over de volgorde van schoonmaken in huis haha! Maar zolang er liefde is, komt alles goed. Enjoy jullie nieuwe fase!
Haha, toen een nieuwe schoonmaakroutine bedacht? ;-) op zich niet gek dat je je aan elkaar moet aanpassen. Dankjewel voor je lieve bericht!
Heel erg spannend! Maar ongetwijfeld een leuk avontuur :-)
Dat denk ik ook 😁 ik ben niet de eerste in de wereldgeschiedenis die gaat samenwonen, dus dat loopt vast wel los.