De laatste week van juni ging ik niet zomaar op citytrip naar Lyon. Ik volgde er ook een cursus Frans, een plan dat niet uit de lucht kwam vallen.
Ik vind het al vier jaar irritant dat mijn vriend iets kan dat ik niet kan; Frans spreken. In plaats van er werk van te maken, zeurde ik er af en toe over. Met het vooruitzicht op samenwonen in België en het feit dat ik daar graag een leuke baan wil vinden, zag ik na een paar jaar het licht: misschien moet ik toch mijn Frans eens opfrissen. Op de middelbare school was Frans één van mijn lievelingsvakken en ik vind het ‘naar school gaan’-gevoel nog steeds leuk, dus ik had er zin in.
Eens een spijbelaar…
Bij Babel in Utrecht volgde ik tussen januari en juni de cursussen Frans 2 en Frans 3. Al moet ik bekennen dat ik van Frans 3 wat lessen gemist heb. Misschien omdat ik niet kon, misschien omdat ik spijbelde. Het punt is: bij de cursus vlogen we in no time door het werkboek heen. Iedere les behandelden we een hoofdstuk. In het begin was dat prima, want eigenlijk had ik veel van de lesstof al op de middelbare school geleerd. Maar naarmate ik richting het einde van het werkboek kwam, had ik steeds de helft van mijn huiswerk fout. Vervolgens legde ik mijn boek in de hoek, om nooit meer naar mijn fouten te kijken. Herhaal dat zo’n drie lessen achter elkaar en je loopt grandioos achter de feiten aan. Natuurlijk is het een kwestie van prioriteiten stellen en heb ik naast mijn werk/vrijwilligerswerk/relatie/vrienden/leven best tijd om Frans huiswerk te maken. Als ik de taal echt goed wil leren, is dat wat ik zou moeten doen…
Time to step up my French game
Door die kleine frustraties kwam ik op het idee om de laatste week van juni naar Lyon te gaan voor een taalcursus. Inclusief verblijf in appartement met huisgenoten. Na afloop van mijn taalcursus/vakantie kreeg ik een paar keer de hoopvolle vraag: ‘En, spreek je nu vloeiend Frans?’ Helaas moet ik iedereen teleurstellen. Je krijgt een paar uur per dag les, maar in één week behandel je slechts een paar onderwerpen. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik de onderwerpen die die week besproken werden nu goed beheers, maar binnen hetzelfde niveau zijn er nog een paar lesweken beschikbaar. Daarnaast loop ik steeds tegen dezelfde problemen aan: ik versta er geen reet van als iemand tegen me praat, er komen amper complete zinnen uit mijn mond en mijn vocabulaire is te klein. Frans lezen gaat ok (relatief gezien) en ik schrijf binnen vijf minuten een fantastisch verhaal van een half a4’tje over mijn vakantie of een review over een film die ik nog nooit gezien heb. Op het niveau van een 2-jarige, dat wel.
PS. ik heb weer gespijbeld
Ik was op de middelbare school al een spijbelaar (sorry mam) en ik kan het als volwassene nog steeds niet laten. Ook bij de talenschool in Lyon heb ik twee lessen geskipt. De lessen voor het spreken uiteraard, want daar ben ik al zo goed in. Not.
Dit is wat ik doe als ik spijbel. En oké, sightseeing in Lyon.
En nu?
Ik heb op papier niveau A2 afgerond, maar de werkelijk ligt een klein beetje anders. Ik ga me níet inschrijven voor een cursus op B-niveau, want dan val ik denk ik door de mand. Eigenlijk moet ik thuis met mijn werkboek aan de slag tot ik de grammatica echt beheers. Er ligt al een Frans tijdschrift klaar, maar ik heb de moed nog niet verzameld. Ik ben de laatste tijd ieder weekend weg en dat helpt niet mee, slap excuus. Misschien helpt het als ik het boek onder mijn kussen leg.
Wie heeft de gouden tip voor me?
Heb jij ooit een andere taal geleerd? Hoe heb jij het aangepakt?
Oh, help. Dit is zo herkenbaar. Hoewel ik me nooit heb aangemeld voor een cursus op een fysieke locatie, snap ik je struggles zo goed. Uitstellen, ‘spijbelen’ (in m’n eigen huis dan), en excuses bedenken, ik ken het! Daarom kan ik dus nog steeds alleen gracias, hasta manana, buenas dias en si tegen m’n schoonouders zeggen. Oké, en ik weet wat een appel in het Spaans is, haha. Verschrikkelijk vind ik het om een taal te moeten leren naast (komt ‘ie) een drukke baan, relatie, blog, sociaal leven en slapen. Iedereen zegt altijd tegen mij dat mijn vriend en ik gewoon Spaans tegen elkaar moeten spreken (en iedere keer vallen we weer terug in onze oude gewoonten), maar ik wil best geloven dat dat heel erg zou helpen.
Het zal inderdaad helpen om samen Spaans te spreken, maar ik snap dat je dat niet makkelijk doet of volhoudt. Mijn vriend spreekt Frans, dus ik zou met hem kunnen oefenen, maar dat doe ik niet. Na de cursus appen we soms heel eventjes in het Frans, maar daar blijft het bij. Het is ook gewoon frustrerend dat je niet kunt zeggen wat je echt wilt en altijd je zin aan moet passen aan je nog zo beperkte kennis. Ik ben ‘blij’ om te horen dat de struggles herkenbaar zijn.
Denk dat dat het ook is. We willen de taal gewoon in één keer HELEMAAL kunnen spreken en niet half-half waar je een beetje om wordt uitgelachen (iig, dat doet mijn charmante vriend als ik weer eens met mijn hollandse uitspraak iets zeg ;p).
Ja precies, niets aan om zinnen op het niveau van een 2-jarige te produceren. Hopelijk komen we dat niveau ooit voorbij :p
Dit had ik ook kunnen schrijven: Op de middelbare school was Frans één van mijn lievelingsvakken en ik vind het ‘naar school gaan’-gevoel nog steeds leuk, dus ik had er zin in.
Ik zou ook zooooo graag vloeiend willen spreken. Als je er eenmal in zit.. fulltime…moet het echt wel lukken.
Wie weet in antwerpen.
Ging het bij jou goed toen je in Lyon woonde? Het is jammer dat het niet vanzelf gaat. Als het echt moet, kan ik denk nog wel snel verbeteringen maken (hoop ik).
Al bij al is mijn Frans oké, maar ik merk wel dat ik dat echt moet blijven oefenen. Ik heb Waalse familie en woon in Brussel, dus meestal lukt dat wel, maar als ik het lang niet gesproken heb, kan ik mezelf amper introduceren in het Frans, haha! Wel knap dat je die cursus volgde, daar ben ik dan meestal weer te lui voor hehe.
Ik denk dat jouw Frans hoe dan ook een stuk beter is dan het mijne. Het helpt dat ik een goede reden heb om de cursus te volgen. Met het oog op de toekomst is het toch handig als mijn Frans wat beter is. In Belgische vacatures wordt het toch vaak als pré genoemd.
Ik zou héél graag mijn talen opfrissen; op school was ik erg goed in Frans, Engels en Duits, maar het is niet dat ik bv Duits nog gebruik en telkens we in de Alpen op vakantie gaan besef ik hoe snel mijn talenkennis achteruit gaat! Maar de stap zetten om effectief naar de (avond)les te gaan is iets te groot voor mij. Bovendien heb ik een gigantische hekel aan spreekopdrachten, en die horen er natuurlijk bij als je een taal wil leren!
Geen nood: ook in België zijn er taalinstituten. In Leuven staat het CLT gekend voor zijn grondige taalcursussen. En inderdaad in de meeste vacatures is tweetaligheid een pluspunt, maar op mijn huidige job heb ik Frans bijna nooit nodig (tenzij er ineens één of andere verkoper aan de lijn hangt, spam dus!).
Een baan waarbij goed Frans spreken vereist is, valt op dit moment nog af voor mij, haha. Ik vind het ook leuk om het op te frissen en de stok achter de deur helpt natuurlijk. Ik denk dat mijn vriend heel lang bij het CLT een avondcursus heeft gevolgd :-) Bedankt voor de tip! Voor nu ben ik even gestopt, maar ik ben wel van plan om in België verder te gaan. Ook handig aangezien ik daar in het begin nog geen sociaal leven en vrienden heb denk ik.