You’re doing fine.
Ik stel mezelf soms diepzinnige vragen, waarvan de antwoorden blijkbaar op Quora te vinden zijn. Als je op de mobiele site zit, wordt de app om de haverklap door je strot geduwd en zo belandde die op mijn telefoon.
Bovenstaande had ik niet tegen mezelf willen zeggen toen ik tweeëntwintig was. Maar de Quora-app is wel de reden waardoor ik zo nu en dan push-meldingen krijg met levensvragen als:
- When I get to my 40s, what are some things I would regret doing in my 20s?
- What are the things you wish you knew when you were 23?
- What one piece of advice would you give to your younger self?
- What advice would you give to your 22 year old self?
You get the point. Doordat ik vandaag wil weten welke adviezen mensen hun 18-jarige zelf zouden geven, denkt het algoritme dat ik morgen geïnteresseerd ben in adviezen voor 22-jarigen. Ik houd het algoritme natuurlijk zelf in stand. Ik blijf op de vragen klikken, omdat ik het fascinerend vind om te lezen welke wijsheden mensen delen.
‘Trouw als je 28 bent, krijg kinderen op je 30ste,’ adviseert ene Scott zichzelf. Andere mensen komen met adviezen die breder toepasbaar zijn; over van jezelf houden, genoeg slapen, reizen, minder stress hebben, carrière, liefde of geld.
Bij één van de vragen lees ik een advies waar ik om moet grinniken: iemand adviseert zichzelf om een specifieke auto niet te kopen, omdat hij daar alleen maar pech en kosten mee krijgt. Ik denk aan mijn vriend en zijn auto. Dat advies zou hij zijn jongere zelf moeten geven.
Toen werd ik filosofisch…
Zijn er adviezen die jij jezelf met de kennis van nu vroeger had willen geven? Kies niet voor die ene baan, steek je tijd niet in die negatieve vriendin, spaar iedere maand, begin met een pensioen opbouwen, blijf leren, trek je niets aan van meningen van anderen… Afhankelijk van welk advies je jezelf had willen geven: de kans bestaat dat je dat advies destijds daadwerkelijk gehad hebt. Niet van jezelf, maar misschien wel van je moeder, een vriendin, je partner, een collega of de autoverkoper van een concurrerend merk. Heb je ernaar geluisterd? Nee. Zou je luisteren naar een oudere versie van jezelf – die niet eens meer wekelijks in de kroeg staat?
Nee.
Ik in ieder geval niet.
Misschien is dat waarom ik mijn jongere zelf met de kennis van nu niets te vertellen heb. Als ik terugkijk, ben ik best tevreden. Lekker laten prutsen.
Wat een leuk onderwerp om over na te denken! Je hebt eigenlijk wel gelijk. Mijn moeder heeft bijvoorbeeld altijd geroepen “Jij moet iets met taal of schrijven gaan studeren”, maar daar wilde ik als 17- en 18-jarige echt niet naar luisteren. Uiteindelijk ben ik na 2 weken (dat kon toen nog) overgestapt naar de studie Nederlands en bleek ze toch gelijk te hebben dat dat veel beter bij me paste. En achteraf zou ik mijn 18-jarige zelf ook willen adviseren om een studie met je hart te kiezen. En er zijn nog wel meer dingen die ik tegen mijn jongere ik zou willen zeggen. Geloof in jezelf met solliciteren bijvoorbeeld en schrijf liever 1 weldoordachte brief dan 5 brieven omdat het “hoort”. Maar vaak is het achteraf makkelijk praten ;) En het heeft ook wel wat dat ik sommige dingen later met vallen en opstaan heb geleerd. Kan ik nu in ieder geval trots zijn op de dingen die ik me al die jaren later wél ben gaan realiseren :P
Moeders kennen ons toch het best. Mijn moeder heeft mijn studie eigenlijk gekozen voor me. Ik was een relaxte tiener en zou het allemaal nog wel eens uitzoeken – ik had de tijd. Ondertussen had mijn moeder alle websites van hogescholen al wanhopig doorgespit. Gelukkig kon jij nog switchen op het moment dat je dat wilde. Achteraf is het altijd makkelijk praten, maar dankzij de weg die je hebt afgelegd, heb je al die wijsheid opgedaan. Juist dat maakt het leven interessant denk ik. Je mag zeker trots zijn op alle wijsheid die je met de jaren hebt opgedaan ;-)
Haha, heerlijk geschreven! Ach, ik heb allerlei adviezen voor mijn jongere zelf. Maar uiteindelijk heb je gelijk. Misschien is het goed geweest dat we in onze jongere jaren hebben lopen prutsen. Het heeft ons immers gemaakt wie we nu zijn!
Misschien is het toch niet zoveel gepruts als we denken. Uiteindelijk komen we wel ergens. Soms via een interessante weg :p