‘Je hebt veel hobby’s voor iemand die graag thuis is,’ merkte een collega laatst op. De meest recente aanwinst onder mijn hobby’s: een cursus columns en cursiefjes schrijven.

Sinds ik stond te twerken (geleerd in mijn Confidance-dansles) op de bruiloft van een collega kan mijn imago wel een literaire boost gebruiken. Vergeet niet dat ik ook in een boekenclub zit. Dat we ons tegenwoordig vooral laten leiden door eten, laat ik stilletjes achterwege. Soms lees ik het door de boekenclub gekozen boek uit. Dan kan ik in de drie minuten dat we erover praten iets zinnigs aan het gesprek bijdragen. Als laatste in mijn repertoire van vaste activiteiten: mijn cursus Frans, al voelt dat meer als een verplichting dan een hobby.

Goed, die schrijfcursus dus. Het was de bedoeling dat ik uit mijn comfortzone zou stappen. Een keer iets anders met tekst doen. Fictie, wijze levenslessen delen of een ellenlange decorbeschrijving die ik zelf slechts diagonaal zou lezen? Het blijkt verdomd lastig om iets anders te doen in mijn stukjes tekst. Ik val snel terug op hetzelfde, iets wat ik gewoon echt graag doe: schrijven over mezelf. En de tekst nalezen, herkauwen en herschrijven? Niet als ik voor mijn plezier schrijf. Ik wil mijn teksten gewoon online knallen, inclusief typfouten. Het goede nieuws is dat mijn inspiratie door de cursus verplicht aangewakkerd werd. Zo schreef ik over mijn zusje, mijn favoriete kraam op de markt en een stervende plant.

Zolang ik er maar plezier aan beleef, toch? Ik wil proberen af en toe flarden uit mijn leven in korte stukjes te gieten. Niet om het gestaag dalende aantal lezers op mijn blog te plezieren. Gewoon, omdat ik het leuk vind. En mocht je het toch lezen, dan is dat mooi meegenomen.