December bestaat voor mij uit een reeks nuttige en minder nuttige terugblikken. Zo kan Spotify Wrapped me gestolen worden, maar ik blik wel graag terug op mijn leesjaar.

Met 41 boeken op de teller verbaast het me dat er geen één boek is dat er écht uitspringt. Gemiddeld gaf ik een boek 3,14 sterren. Misschien ben ik te streng, want er zitten meerdere boeken bij die ik met veel plezier gelezen heb. Met een emotional, tense of reflective boek maak je me het meest blij, aldus mijn statistieken in The StoryGraph.

Ik dook in mijn leesstatistieken om fun facts en mijn favoriete boeken voor jullie te verzamelen. Geen ellenlange reviews, die lees je maar ergens anders.

Dikste boek dat ik las

Appels vallen niet van Liane Moriarty is het enige boek met meer dan 500 pagina’s dat ik las. Een vermakelijk boek over een ogenschijnlijk perfecte familie met de nodige geheimen. Er zat veel te veel tennis in om het boek meer dan drie sterren te geven.

Van deze schrijvers las ik meerdere boeken

Ik ontdekte de boeken van Taylor Jenkins Reid en las er meteen vier. De rest van haar boeken staat op mijn to read-lijst voor volgend jaar (of het jaar daarna). Voor de boekenclub las ik een boek van Carmen Mola. Eén van de weinige keren dat ik een boek uitlas en de rest niet. De boeken zitten vol met gruwelijke details, zoals maden die uit de oogkas van een lijk komen. Ik zou de boeken niet aanraden, maar de cliffhangers lieten me toch de hele serie van drie boeken uitlezen. Hopelijk vergeeft Talitha me deze literaire dwaling. Voor een zielig verhaal greep ik twee keer naar een boek van Dani Atkins, terwijl Clare Pooley voor de nodige dosis feelgood zorgde.

Boeken die ik in een andere taal las

Tussen de 41 boeken staat slechts één boek dat ik in het Engels las: Olive van Emma Gannon. Een boek over het leven, keuzes en steeds meer vrienden die trouwen en kinderen krijgen. Klinkt alsof het mijn leven zou kunnen zijn. De schrijver en de redacteur hebben helaas een paar fouten over het hoofd gezien. Zo blijkt een vriendin die al het hele boek in de appgroep zit opeens een Nokia 3310 te hebben. Als je allergisch bent voor zulke fouten, laat het boek dan maar links liggen.

Minst populaire boek dat ik las

Tussen ons gezwegen van Esther Vrinzen werd maar door 52 mensen op hun Goodreads-boekenplank gezet. Het is de winnaar van de Kobo-schrijfwedstrijd in 2022. Volgens de flaptekst gaat het boek over iemand die om haar kinderwens te vervullen iets doet dat een bom onder een vriendschap legt. Ik kan me het verhaal niet meer herinneren, maar ik heb het 3,75 sterren gegeven (in The StoryGraph kan je kwart-sterren geven). Moet ik vertrouwen op de beoordeling van mijn vroegere zelf, of heeft dit boek terecht weinig indruk gemaakt?

Mijn favoriete boeken van 2022

De zeven echtgenoten van Evelyn Hugo – Taylor Jenkins Reid

Hollywoodfilm-icoon Evelyn Hugo is negenenzeventig als ze besluit om na jaren van stilte eindelijk de waarheid te vertellen over haar glamoureuze, maar door schandalen geteisterde leven. Wanneer ze hiervoor de onbekende reporter Monique Grant benadert, is niemand zo verbaasd als Monique zelf. Vastberaden grijpt ze deze kans om naam te maken. In het New Yorkse appartement van Evelyn luistert Monique naar haar verhaal. Over het begin van haar carrière in de jaren vijftig wanneer ze naar Los Angeles trekt, tot aan haar onverwachte besluit om de spotlights de rug toe te keren in de jaren tachtig. Evelyn openbaart een leven van nietsontziende ambitie, onverwachte vriendschap, grote liefde en de prijs van roem.

Dit boek had ik al vaak voorbij zien komen, inclusief goede reviews en lovende verhalen. Toch had ik het door de cover zelf niet zo snel gekozen. Het was mijn boekenclub waardoor ik het boek eindelijk opende. Geen spijt van, want ik het leest heel lekker weg. Voorspelbaar? Ja, maar het stoorde me helemaal niet.

Het bewijs van de affaire – Taylor Jenkins Reid

Carrie en David, zijn de achterblijvers van een allesverwoestende affaire tussen hun echtgenoten. De briefwisseling die tussen hen ontstaat, onthult stukje bij beetje de pijnlijke details van het overspel van hun geliefden. Carrie Allsop en David Mayer zijn de achterblijvers van een allesverwoestende affaire tussen hun echtgenoten. De briefwisseling die tussen hen ontstaat, onthult stukje bij beetje de pijnlijke details van het overspel van hun geliefden. Met elke pennenstreek leggen ze hun angsten en hun ziel verder bloot. Ze delen hun verbazing over hoe het zover heeft kunnen komen en hoe nu verder te gaan. In de vorm van de briefwisseling tussen hen, en tussen de twee overspeligen, is het bewijs van de affaire een zoektocht naar de ongrijpbare wegen van het hart.

Korte verhalen? Niks voor mij. Als ik een verhaal leuk vind, wil ik liever meer. Het bewijs van de affaire bewijst dat een kort verhaal toch iets voor mij kan zijn. Dit is een pageturner in een originele stijl. Ik zei het hierboven al: ik heb Taylor Jenkins Reid dit jaar ontdekt en haar boeken vragen om meer.

Het eerlijkheidsexperiment – Clare Pooley

Iedereen liegt over zijn leven. Wat zou er gebeuren als je aan een wildvreemde de waarheid vertelt? Dit is de vraag die de 79-jarige weduwnaar Julian Jessop stelt op de eerste pagina van een groen schrift dat hij achterlaat in een café. Op de kaft van het schriftje staat ‘Het eerlijkheidsexperiment’. Monica, de eigenaresse van het café, ziet het schrift liggen en besluit de uitdaging aan te gaan en de waarheid over haar leven in het schrift op te schrijven. Ze legt het weer terug op tafel en zo gaat het door: vijf andere mensen zullen het boekje vinden en na het lezen van de persoonlijke verhalen van anderen hun eigen waarheid op papier zetten. De wens van de oude Julian Jessop wordt vervuld op de meest onverwachte en hartverwarmende wijze.

Als je op zoek bent naar een ultiem feelgood verhaal (à la Beth O’Leary) zet dit boek dan maar op je to read-lijst. Heerlijk verhaal om je verstand op nul te zetten en al je eigen problemen te vergeten – niet dat ik er zoveel heb. Clare’s boek De reizigers op perron vijf scoort op Goodreads trouwens net wat meer sterren. Ook een fijn boek, maar Het eerlijkheidsexperiment is mij meer bijgebleven.

Geen kinderen, wel drie kippen – Sofie De Moor

Sofie woont met haar partner Wouter in de buik van een huizenrij. Door de dunne muren horen ze wanneer de buurkinderen wakker worden en wanneer ze uitgelaten thuiskomen na een schooldag. In Sofies huis blijft het stil. Zachtjesaan neemt ze afscheid van haar kinderwens. Aan de hand van herkenbare en geestige situaties beschrijft Sofie De Moor wat het betekent om zonder kinderen door het leven te gaan. Ze vertelt over haar vrienden en collega’s die wel kinderen hebben, over de vrijheid die ze koestert en het verdriet dat ze met zich meedraagt.

Het thema geen kinderen komt vaker voor tussen mijn boekentips. Van Geen kinderen, wel drie kippen had ik tot voor kort nog nooit gehoord, maar het is een aanrader.

Schimmen – Dolly Alderton

Nina Dean vindt het niet erg om vrijgezel te zijn. Ze heeft haar leven op de rit, een prima relatie met haar ex en genoeg vrienden om haar sociale agenda vol te krijgen. Maar dan gebeurt het onwaarschijnlijke: ze ontmoet Max, via een datingapp. Hij is knap, heeft een goddelijk lichaam én een vaste baan. Maar bovenal kunnen ze urenlang praten, hebben ze allebei een hekel aan sport, dansen ze samen als dwazen en hebben ze na één date al een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Totdat Max plotseling niets meer van zich laat horen. Nina wordt gedwongen haar problemen onder ogen te zien: haar vaders Alzheimer wordt heftiger, en daarmee ook de ontkenningsfase van haar moeder, haar redacteur vindt haar nieuwe boekidee verschrikkelijk, en haar beste vriendin laat haar in de kou staan. Hoe wordt Nina ooit weer gelukkig?

Is het leven zo universeel dat iedere dertiger dit verhaal herkent of is Dolly Alderton een goede schrijver? Misschien is het een combinatie van de twee, ik heb Schimmen in ieder geval met veel plezier gelezen. Ik begon daarna vol goede hoop aan Everything I know about love, maar die heb ik weer weggelegd.

Terwijl Parijs sliep – Ruth Druart

Parijs, 1944. Het leven van een jonge vrouw neemt een afschuwelijke wending als ze op een dag van haar bed wordt gelicht. Ze wordt op transport gezet naar Auschwitz. Op het perron neemt ze een levensbepalende beslissing: in haar wanhoop geeft ze haar zoontje, een baby nog, weg aan een wildvreemde man.

Santa Cruz, 1953. Jean-Luc heeft met veel moeite het verleden achter zich gelaten. Getekend door de nazibezetting van Parijs en zijn werk langs de spoorlijnen, waar hij getuige was van de gruwelijkheden die de Duitsers aanrichtten, ontvluchtte hij na de Tweede Wereldoorlog Frankrijk om samen met zijn vrouw en aangenomen zoontje een nieuw leven te beginnen in de Verenigde Staten. Dan wordt op een dag zijn ergste angst werkelijkheid en klopt het verleden volkomen onverwacht op zijn deur.

Ik heb geen idee of het verhaal van Terwijl Parijs sliep historisch gezien realistisch is, maar ik vond het een mooi boek.

De vrouwen van – Sanne Van Ooijen

De veertigers Loïs, Hannah en Alyssa proberen zichzelf en elkaar staande te houden in hun leven dat voor heel even volledig leek af te brokkelen, maar zich plotseling in een razend tempo ontwikkelt. Met bijzondere dates, spannende ontmoetingen, drukke banen gecombineerd met het moederschap, heel veel humor en een flinke dosis doorzettingsvermogen proberen ze hun leven weer op te pakken.

Van boeken over dertigers kunnen we door naar boeken over veertiges. De vrouwen van voelt als een voorproefje van hoe mijn leven als (gescheiden) veertiger zou kunnen zijn. Al hoop ik dat ik oud word met mijn vriend en dat ik niet ingeruild word voor een jonger exemplaar. Andersom zal ik hetzelfde proberen.

Op zoek naar meer? Je vindt al mijn boekentips hier.

Wat was het mooiste boek dat jij de afgelopen tijd las?

De links in dit artikel zijn affiliatelinks. Mocht je via zo’n link iets bestellen dan krijg ik een kleine commissie. Jij merkt er verder niets van, maar je steunt wel mijn website. Dankjewel als je daarvoor kiest! Een groot deel van de boeken las ik trouwens via Kobo Plus, handig voor degenen die een abonnement hebben.