Je moet bijna niks

Volgens Goodreads loop ik vier boeken achter in mijn challenge voor dit jaar. Gelukkig doe ik alleen mee voor de vorm, want lezen moet vooral leuk blijven. Sinds mijn vorige boekenupdate heb ik toch weer redelijk wat boeken gelezen. In dit artikel deel ik mijn mini-reviews.

Iene miene mutte – M.J. Arlidge

In tweetallen worden mensen ontvoerd, vastgehouden en uitgehongerd. Vervolgens krijgen ze een onmogelijk dilemma voorgeschoteld: slechts één van beiden kan overleven. Inspecteur Helen Grace en haar team maken jacht maken op een psychopaat die zijn slachtoffers gebroken en vol schuldgevoel achterlaat. Ik had veel positieve berichten voorbij zien komen over de serie van M.J. Arlidge. Misschien had ik te hoge verwachtingen, maar dit eerste boek van de serie kon er niet helemaal aan voldoen. De misdaden volgen zich in dit boek snel op, zonder dat je de personages echt leert kennen. Iemand die meer boeken van de serie heeft gelezen? Moet ik de andere boeken een kans geven?
☆☆☆

Voor mij – Jojo Moyes

In Voor mij woont Louisa in haar eentje in New York, waar ze werkt voor de rijke familie Gopnik. Haar hart ligt bij haar vriend Sam in Engeland, maar haar leven speelt zich af in New York. Weet ze de kloof te overbruggen? Ik heb dit derde boek met veel plezier gelezen, maar voor mij haalt geen van de boeken uit de serie het bij Voor jou, het eerste boek uit de serie.
☆☆☆½

De vrouw in het raam – A.J. Finn

Anna Fox woont alleen, ze verlaat haar huis in New York bijna nooit. Ze werkt als online psycholoog, drinkt, zit aan de medicijnen en bespioneert haar buren. Op een dag ziet ze iets gebeuren dat ze beter niet had kunnen zien. Of is het niet wat het lijkt? Het begin van dit boek vond ik goed. Hoe verder ik las, hoe meer het boek zich begon te ontwikkelen als een ‘standaard’ psychologische thriller, die in iets minder pagina’s verteld had kunnen worden. Het boek leest wel makkelijk weg en dat vind ik altijd fijn.
☆☆☆

Valse hoop – Clare Mackintosh

Een jaar geleden pleegde Anna’s moeder zelfmoord op exact dezelfde wijze als haar vader een paar maanden eerder deed. Op de sterfdag van haar moeder krijgt Anna een kaart die suggereert dat de dood van haar ouders geen zelfmoorden waren. Graven in het verleden blijkt gevaarlijk te zijn, soms is het beter alles te laten rusten, maar daarvoor is het te laat. Dit is het derde boek van Clare Mackintosh en hoewel haar boeken allemaal in hetzelfde genre vallen, zijn het heel verschillende boeken om te lezen. In Valse hoop zaten een aantal verrassende plottwists.
☆☆☆☆

Je moet (bijna) niks – Lianne Keemink

Lianne a.k.a the Selfhelphipster las honderden zelfhulpboeken om het leven te kunnen hacken. Het resultaat van deze obsessie: een afschuwelijke relatiebreuk en overspannen thuiszitten. In Je moet (bijna) niks vat ze de lessen uit alle zelfhulpboeken samen. Het gaat over het belang van passief gedrag en negativiteit, de balans vinden tussen willen en moeten, en echt liefde. Zelfhulpboeken is voor mij juist het genre waar ik altijd moeilijk (lees: niet) doorheen kom en dat terwijl ik mezelf echt wel wil ontwikkelen en mindful wil worden. De lessen die Lianne met vallen en opstaan leerde, zijn daarom heel erg welkom. Hoef ik mij niet meer door alle zelfhulpboeken die ze noemt heen te ploeteren.
☆☆☆☆

Little Black Book – Otegha Uwagba

Little Black Book is een gids voor werkende vrouwen. De inhoud is vooral geschikt voor mensen die net beginnen met werken of ondernemen, dat maakt het een leuk  cadeautje voor iemand die afgestudeerd is. Ik werk inmiddels al een tijdje, de meeste informatie was niet verrassend, maar ik het is best fijn om weer even op scherp gezet te worden. Laatst leerde ik ergens dat je uit ieder boek om jezelf te ontwikkelen sowieso één wijze les kunt halen. De les die ik meeneem uit dit boek: probeer tijdens sollicitatiegesprekken het onderwerp salaris zo lang mogelijk te vermijden. Mocht het toch ter sprake komen, noem dan niet één bedrag, maar noem een schaal. Zeg bijvoorbeeld dat je verwacht tussen de X en X euro te gaan verdienen. Voor mij is deze open deur wel degelijk een wijze les, want hoewel je weet dat de salarisvraag gesteld wordt, ben ik er nooit goed op voorbereid. Ik heb zelfs een keer per ongeluk een bedrag genoemd dat lager lag dan het salaris dat ik op dat moment verdiende. Hoe dan?
☆☆☆☆

Boeken over België

De laatste tijd las ik een aantal boeken over België. Voor wie er benieuwd naar is:

Van attest tot acceptatie – Kelly Keasberry

De naam van dit boek doet het boek geen recht, het klinkt veel te zakelijk. In Van attest tot acceptatie lees je korte columns van Kelly Keasberry over haar verhuizing van Nederland naar België. Ik ben nog niet verhuisd en ik vind het nu al deels herkenbaar en grappig. Dit het type boek dat ik stiekem in gedachten had om te schrijven. Veel dingen zijn herkenbaar, terwijl ik andere dingen juist heel anders heb ervaren dan dat Kelly ze ervaren heeft. Als je geen speciale band met België hebt, zal het boek een stuk minder interessant zijn. En dat geldt vast ook voor de rest van dit lijstje.
☆☆☆☆

Gluren bij de buren – Heidi Aalbrecht

Dit leuke boek kreeg ik cadeau van Marlous. Verschillende typisch Vlaamse woorden worden in dit boek uitgelegd. Het leuke is: als je het boek omdraait, vind je aan de andere kant typisch Nederlandse woorden met hun betekenis. Zelfs na bijna vijf jaar heen en weer reizen tussen Nederland en België heb ik nieuwe woorden geleerd door dit boek.
☆☆☆☆

Waarom Belgen gelijk hebben en Nederland gelijk krijgen – Mick Matthys

De artikelen die naar aanleiding van dit recent uitgekomen boek online verschenen, kreeg ik van alle kanten doorgestuurd (dit artikel bijvoorbeeld). Ik was benieuwd naar het boek, ik bestelde het meteen en las het in twee avonden uit. Voor dit boek sprak met Mick Matthys met dertig Nederlanders in België en dertig Belgen in Nederland. Hij bespreekt met hen cultuurverschillen, clichés en gewoontes. De dingen die hij bespreekt in zijn boek zijn goed onderbouwd. Het leuke aan dit boek is dat de voor- en nadelen van verschillende gebruiken en gewoontes belicht worden. Zo leek de veelbesproken hiërarchie binnen Belgische bedrijven mij maar lastig, maar ik heb nu ontdekt dat het ook voordelen heeft. Het één is niet beter dan het ander en dat laat dit boek mooi zien. De conclusie voor Nederlanders die naar België verhuizen, vond ik eerlijk gezegd enigszins deprimerend. Uiteraard zal ik tijdens mijn avontuur alle clichés gaan doorbreken ;-)
☆☆☆☆

Op zoek naar meer boekentips? Bekijk hier al mijn boekentips.

Welk boek ben jij nu aan het lezen?

In dit artikel gebruik ik affiliatelinks. Als je iets koopt via één van deze links dan steun je mijn website. Je betaalt er zelf niets extra’s voor.