Na ruim drieënhalf jaar interculturele communicatie binnen mijn relatie, zijn er steeds minder taalbarrières. Typisch Nederlandse of Vlaamse woorden kunnen we tegenwoordig makkelijker van elkaar negeren.
Hij zegt iets over zijn bankkaart, zolang hij gewoon zijn pinpas in mijn voordeel blijft gebruiken, vind ik het goed. Hij zegt dat ik bij het rondpunt naar rechts moet, ik volg zijn instructie op bij de rotonde. Het gaat prima, over het algemeen. Soms zijn er van die dingen waar ik niet overheen kom, zoals de kwestie over de uitspraak van het woord manege.
Ik ben niet altijd de makkelijkste, al die oeverloze discussies over nutteloze taalkwesties. Daarom verdient mijn vriend soms wat extra liefde. Laatst wilde ik hem speciaal voor deze gezellige feestdagenperiode verrassen met een chocoladeletter in zijn schoen. Wát een verrassing. Vooral het bijbehorende gedicht waarin Sint en Piet van harte aanbevelen om de chocoladeletter te delen.
Terwijl ik het sinterklaasgedicht opvouw om op het doosje te plakken, krijg ik een onheilspellend gevoel. Volgens mij klopt er iets niet. Heb ik de juiste naam boven het gedicht geschreven? Of… De woorden flat en gezet rijmen in het Vlaams niet op elkaar.
#sinterklaasfail
Meer over de verschillen tussen Nederland en België.
Heb jij Sinterklaas gevierd?
Haha, zalig, ik vind je taalbarrières altijd superleuk!
Dankjewel, dat vind ik leuk om te horen. Vraag me namelijk af hoe leuk het voor anderen is, maar ik vind het zelf een leuk onderwerp (dat is belangrijker natuurlijk ;-)).
Ik vind ze ook leuk! Even inhakend op Sam ;-). Super interessant hoe sommige dingen verschillen en hoe wij daar soms helemaal niet bij stilstaan. Wij vieren Sinterklaas over een paar weken en het is bij ons sinds enkele jaren echt een mengeling van Nederlands en Engels. Nu is mijn in Amerika wonende broertje er dit jaar ook bij, die net als mijn vader en vriend gebrekkig Nederlands spreekt, dus dat wordt feest!
Wat leuk dat er dit jaar zoveel mensen bij kunnen zijn als jullie Sinterklaas vieren. Lijkt me leuk om als je in Amerika woont die
Nederlandse traditie toch voort te zetten. En voor je vriend lijkt het me ook een grappige traditie om bij te zijn.
Haha, nou die vriend van jou heeft de letter wel verdiend, lol. Het lijkt me wel grappig, die woorden die anders zijn! Het komt bij ons zelden voor maar af en toe zeg ik iets wat ik van mijn moeder heb overgenomen dat Tommy zegt: he, die ken ik nog niet, vertel! :D
En die arme knul heeft ook nog de helft afgestaan aan mij. Grappig hoe plaatselijk sommige woorden en uitdrukkingen kunnen zijn. Zo gebruik ik soms het woord kneien (wanneer je maar een beetje in je eten zit te prikken zonder echt veel te eten) en dat bleek typisch Utrechts te zijn, terwijl ik dacht dat iedereen dat gewoon kende.
Super leuk artikel weer. Niet tegen je vriend zeggen: maar woorden als als rondpunt en bankkaart zijn toch ook gewoon lachwekkend? ;-)
Haha, ja dat vond ik zelf ook. Ik moet zeggen dat het wel went als je het vaker hoort. Ik kan het inmiddels gewoon langs me heen laten gaan. Misschien leest hij je reactie zelf wel, haha.
Haha, grappig! En prima opgelost, toch?
Ik had geen zin om nieuwe zinnen te maken.