Nadat ik foto’s van Shenandoah deelde, kreeg ik een aantal verbaasde reacties; waar zijn die natuurfoto’s genomen, je roadtrip loopt toch vooral langs steden?
Dat klopt, maar vlakbij de steden vind je overweldigende natuur. Ik heb er bewust voor gekozen om wat natuur aan mijn roadtrip toe te voegen. Een rondje Googlen bracht me bij Shenandoah National Park, een park op een kleine twee uur rijden vanaf Washington DC. Dat vind ik zo speciaal aan Amerika: relatief dichtbij een metropool kun je in je eentje op een berg staan, terwijl er onder je een hertje weghuppelt (echt gebeurd).
Onderweg naar Shenandoah mile 51.2
Ik ben niet bepaald een pro op het gebied van rust en natuur. Vlak voor we Shenandoah inrijden, krijg ik opeens de kriebels. We hebben geen eten bij ons, het is al best laat en ik heb geen idee hoe groot de kans is dat we bij onze Lodge in een Nationaal Park nog iets te eten kunnen halen tegen de tijd dat we daar aankomen. Misschien moeten we een pitstop maken bij Friday’s. Perfecte timing, na Friday’s spotten we nog maar twee fastfoodketens, de schemering zet verder in en we rijden Shenandoah National Park binnen. De loketjes aan het begin van de Skyline Drive zijn al gesloten. Op de ruit hangt een briefje, we mogen doorrijden en moeten betalen wanneer we het park verlaten. We overnachten bij Big Meadows Lodge bij mile 51.2 aan de Skyline Drive. Ik houd mezelf voor dat mile 51.2 vast niet te missen is aan zo’n lange weg en dat blijkt inderdaad het geval.
Wij gaan op berenjacht
De volgende dag is het tijd om te wandelen, alsof we dat in Philadelphia nog niet genoeg hebben gedaan… In de algemene ruimte van onze Lodge ligt een logboek waarin iedereen kan opschrijven waar en wanneer er beren zijn gespot. Er staan veel aantekeningen in van de afgelopen dagen. Ik twijfel of ik daar blij mee moet zijn, volgens mij schijt ik zeven kleuren als ik oog in oog sta met een beer. We rijden naar het Visitors Center, waar een vriendelijke vrouw achter de balie op ongeveer acht verschillende kaarten wandelroutes voor ons uittekent. Shit, zo veel keuze. We kiezen uiteindelijk voor de Rose River Loop Trail. Een aanrader volgens de dame achter de balie, het is een gevarieerde wandeling die een goede indruk geeft van Shenandoah, daarnaast is de wandeling voor beginners, heel geschikt om in te komen.
Confrontatie met mijn conditie
De wandeling blijkt ook geschikt te zijn om een beer te spotten, Een paar honderd meter na de ingang zien we er al één. Ik schijt geen zeven kleuren, de beer blijkt drukker te zijn met zijn eten en gunt ons alleen een blik op zijn kont. Dat ziet er toch een stuk schattiger uit dan verwacht, zo’n beer. Na een stuk wandelen door het bos en langs een beek wordt de wandeling steiler en steiler. Ehh? De baliemedewerkster beschreef de wandeling als easy en niet echt steil. Om de paar honderd meter moet ik uitrusten en water drinken. Ik heb het eigenlijk gewoon zwaar. Misschien moet ik vaker sporten? Ik vind het best verontrustend, als dit de easy wandeling is, kan ik echt geen enkele andere wandeling in Shenandoah maken. Gelukkig ontdek ik na een tijdje dat we al op de route richting Dark Hollow Falls lopen, en dat stuk wordt dus wél beschreven als extra steil. Dat rechtvaardigt niet per se mijn slechte conditie, en ik voel de spierpijn al opkomen, maar waarschijnlijk is het íets minder ernstig met me gesteld dan ik dacht.
Dat is hem dan: de berenkont.
Nog twee wandelingen te gaan
De Rose River Loop Trail is een route die vooral door het bos loopt, daarom kiezen we ´s middags voor de Little Stony Man, een wandeling met een van de beste uitzichtpunten van Shenandoah. Mijn sportieve vriend wilde het liefst voor de Stony Man gaan, maar ik overtuigde hem voor de Little Stony Man te gaan. Little is echt meer dan genoeg voor mij. De wandeling is misschien korter, maar het uitzicht is groots. Na het avondeten staat ons nog één ding te doen: genieten van de zonsondergang vanaf een uitzichtpunt. Een groep wandelaars uit de buurt raadt ons Miller’s Head aan. Terwijl we naar boven wandelen wordt het steeds donkerder in het bos. Eenmaal boven bij het uitzichtpunt zie ik dat het best meevalt, maar na even te genieten en een paar foto’s wil ik toch liever terug. Met mijn slechte motoriek door een donker bos wandelen, lijkt me een slecht idee.
Zonsondergang #nofilter.
Uitzichtpunten langs de Skyline Drive
Ik voelde het al aankomen, de volgende dag heb ik inderdaad spierpijn. Een goed excuus om de Skyline Drive en haar uitzichtpunten te verkennen met de auto. De Skyline Drive is de ruggengraat van Shenandoah, oftewel de weg die je van noord naar zuid door het hele park leidt. Hoewel rondrijden met de auto het niet haalt bij een wandeling, is het leuk om de variatie van het park te zien vanaf verschillende uitzichtpunten. Na iedere bocht lijkt het uitzicht anders. We raken aan de praat met een motorrijder die een jaar geleden verhuisd is van Manhattan naar de vallei van Shenandoah. Hij deelt zijn verontwaardiging over het feit dat de staat geld durft te vragen voor toegang tot de Skyline Drive, terwijl de Blue Ridge Parkway – de weg waar de Skyline Drive op uitkomt – bijna net zo mooi is. En die is wel gratis.
Ik moet iets bekennen…
Ik heb zelfs gehoord dat de Blue Ridge Parkway mooier is dan de Skyline Drive, maar aangezien wij niet doorreizen naar het zuiden zijn dat voor ons te veel extra kilometers in de ‘verkeerde’ richting. We besluiten de Blue Ridge Parkway over te slaan en aan de noordkant het park te verlaten. Ik heb daarbij een kleine misdaad begaan: toen ik Shenandoah uitreed, remde ik braaf af bij de loketjes, die dit keer wel geopend zijn. Ik probeer de aandacht te trekken, misschien iets te subtiel, want niemand kijkt op of om. De rebelse puber in mij komt naar boven en in een halve black-out ik rijd ik zonder te betalen het park uit. Sorry National Park Service, ik vond Shenandoah absoluut een aanrader en ik vind het het gemeen van mezelf dat ik niet de fee heb betaald om het park te onderhouden en behouden. De motorrijder zou misschien trots op me zijn, met die gedachte probeer ik mijn geweten te sussen.
Meer informatie over Shenandoah National Park
Bereikbaarheid
Met de auto is Shenandoah goed te bereiken. Vanaf Washington DC rijd je in ongeveer twee uur naar Shenandoah.
Toegangsprijs
Toegang tot de Skyline Drive om Shenandoah National Park binnen te rijden kost 20 dollar.
Overnachten
Er zijn een paar mogelijkheden om te overnachten. Ik verbleef in Big Meadows Lodge bij mile 51.2. Dat kostte 43 euro per persoon per nacht in juli. Verder is er nog een Lodge, een hotel en er zijn een paar campgrounds. Ben je avontuurlijker ingesteld dan ik? Je kunt een vergunning aanvragen om je tentje in de wildernis op te zetten.
Praktische informatie
Op de website van Shenandoah National Park vind je meer informatie over de wandelingen en activiteiten in het park. Verder kun je er handige plattegronden downloaden en je vindt er alle informatie om je bezoek te plannen.
Ik bezocht Shenandoah National Park tijdens mijn roadtrip langs de Noordoostkust van Amerika.
Op onze tweede dag in Shenandoah National Park is het een stuk minder zonnig.
Welk Nationaal Park vond jij een aanrader?
1 Comment