Sinds bijna drie maanden heb ik de respectabele leeftijd 25+ bereikt. Dat betekent dat ik alcohol mag kopen zonder mijn legitimatie te laten zien. In theorie dan.

Ik hoef me nog net niet te legitimeren als ik naar de bioscoop ga, maar in de supermarkt of slijterij is het al-tijd raak. Zelfs als ik voor een week aan burgerlijke boodschappen op de band leg (2 preien, een paprika, een courgette, witlof, wasverzachter, …), vraagt de tien jaar jongere cassière of ze mijn legitimatie even mag zien.

Gelukkig ben ik bijna op een leeftijd dat dat een compliment wordt. Als ik in de spiegel kijk, zie ik toch de eerste rimpeltjes verschijnen en zelfs mijn eerste huidprobleem, dat vooral voorkomt bij vrouwen boven de 30, heb ik in the pocket. Ik weet niet hoe oud mensen mij tegenwoordig schatten, maar volgens mij kun je echt wel zien dat ik geen achttien meer ben.

Jonger geschat worden, zorgt soms voor grappige situaties. Toen ik huizen ging bezichtigen, werd ik door één makelaar uitgelachen omdat ik ‘eruit zag als een puber’. En al was ik een puber met een zak geld van mijn ouders om een huis te kopen, wat dan nog? De makelaar mag een puber wel niet serieus nemen, ik nam die makelaar niet meer serieus.

Vandaag veranderde alles. Albert Heijn heeft blijkbaar een 25+ sleutelhanger, die ze geven aan klanten die ze onterecht te jong schatten. Sinds mijn zusje me hierop attendeerde, heb ik een nieuw levensdoel: ik móet die sleutelhanger hebben.  Ik zet meteen een fles drank op mijn boodschappenlijst.

En heel eerlijk? Misschien ben ik zelfs beledigd op de dag dat er voor het eerst niet naar mijn legitimatie gevraagd wordt. Hoe oud denk je wel niet dat ik ben?!

Moet jij je vaak legitimeren?